تفاوت کانتینرهای SOC و COC
کانتینرها از جهت مالکیت به دو دسته تقسیم می شوند. به طور کلی کانتینرهای تحت مالکیت و یا اجاره شده توسط خط کشتیرانی، Carrier Owned Container یا به طور خلاصه COC نامیده می شود...
تاریخ انتشار: 2024/09/23
حمل و نقل دریایی به عنوان یکی از ستونهای اصلی تجارت بینالمللی، نقش حیاتی در جابجایی کالاها و محمولهها در سراسر جهان ایفا میکند. اما این صنعت به دلیل ماهیت گسترده، پیچیده و متغیر خود، تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار میگیرد که هزینههای جانبی را به صاحبان کالا تحمیل میکند. یکی از این هزینهها، GRI یا General Rate Increase است که به معنای افزایش عمومی نرخ حمل و نقل دریایی است. این هزینه اغلب به دلایل خاصی از سوی خطوط کشتیرانی اعمال میشود و تأثیر مستقیمی بر هزینههای نهایی تجارت بینالمللی دارد.
در این مقاله، قصد داریم به بررسی علمی و جامع دلایل اعمال GRI، تأثیر آن بر اقتصاد حمل و نقل دریایی و راهکارهای علمی برای کاهش این هزینه بپردازیم.
GRI یا افزایش عمومی نرخ، به دلیل عواملی اعمال میشود که ماهیتاً با ساختار اقتصادی، عملیاتی و زیستمحیطی صنعت حمل و نقل دریایی گره خوردهاند. در ادامه به بررسی علمی این عوامل میپردازیم:
یکی از اصلیترین دلایل اعمال GRI، ازدحام و ترافیک در بنادر است. این موضوع به دلایل زیر رخ میدهد:
بنادر بزرگ دنیا مانند شانگهای، سنگاپور و روتردام با حجم عظیمی از کالاها مواجه هستند که مدیریت این حجم بالا، نیازمند تجهیزات پیشرفته و نیروی انسانی کارآمد است. در صورت کمبود این عوامل، بهرهوری کاهش یافته و زمان پهلوگیری کشتیها طولانیتر میشود.
برخی بنادر به دلیل محدودیت زیرساختی نمیتوانند به سرعت به رشد تقاضا پاسخ دهند. این مسئله باعث کندی در عملیات لجستیکی و افزایش هزینههای عملیاتی میشود.
تغییرات اقلیمی مانند طوفانها یا افزایش سطح آب دریاها میتواند منجر به تعطیلی موقت بنادر یا کاهش بازدهی شود.
عملیات تخلیه و بارگیری در بنادر معمولاً به دلیل عوامل زیر به تأخیر میافتد:
بسیاری از بنادر هنوز از تجهیزات قدیمی استفاده میکنند که سرعت تخلیه و بارگیری را کاهش میدهد.
کمبود نیروی انسانی ماهر یا اعتصابات کارگری میتواند عملیات بندری را مختل کند و هزینههای اضافی به خطوط کشتیرانی تحمیل کند.
برخی محمولهها، به خصوص کالاهای خطرناک یا حساس مانند مواد شیمیایی، نیاز به دقت و زمان بیشتری برای بارگیری دارند که منجر به افزایش هزینهها میشود.
سوخت کشتیها (مانند سوخت بانکر) یکی از بزرگترین هزینههای عملیاتی در حمل و نقل دریایی است. نوسانات قیمت نفت خام در بازارهای جهانی تأثیر مستقیمی بر این هزینه دارد.
قوانین زیستمحیطی سختگیرانه: سازمان بینالمللی دریانوردی (IMO) از سال 2020 قوانینی را اجرا کرده که کشتیها باید از سوختهای با سولفور پایین استفاده کنند (سوخت کمسولفور یا LSFO). این نوع سوخت گرانتر است و باعث افزایش هزینههای عملیاتی میشود.
مصرف بالای سوخت: کشتیهای قدیمی به دلیل فناوریهای قدیمیتر، مصرف سوخت بیشتری دارند که این امر هزینهها را افزایش میدهد.
عامل مهم دیگری که منجر به اعمال GRI میشود، کمبود حجم بارگیری است. خطوط کشتیرانی برای سودآوری نیاز دارند که ظرفیت کشتیهای خود را به طور کامل پر کنند، اما در صورت کاهش تقاضا (مانند دوران رکود اقتصادی یا کاهش تجارت فصلی)، هزینههای عملیاتی بین مشتریان موجود سرشکن میشود.
علاوه بر عوامل عملیاتی، شرایط اقتصادی کلان نیز بر هزینه GRI تأثیرگذار است:
تورم جهانی: افزایش تورم در کشورهای مختلف میتواند هزینههای حمل و نقل را به شکل کلی افزایش دهد.
نوسانات نرخ ارز: تغییرات نرخ ارز باعث میشود خطوط کشتیرانی هزینههای خود را برای جبران زیانهای ارزی، افزایش دهند.
چگونه GRI بر اقتصاد حمل و نقل دریایی تأثیر میگذارد؟
افزایش قیمت نهایی کالاها: هزینههای حمل و نقل بخشی از قیمت تمامشده کالاها را تشکیل میدهد. افزایش GRI میتواند به افزایش قیمت نهایی کالاها در بازارهای مصرف منجر شود.
تأثیر بر رقابتپذیری: افزایش نرخ حمل و نقل ممکن است تجارت برخی کشورها را با مشکل مواجه کند، به خصوص کشورهایی که به شدت به واردات وابسته هستند.
کاهش سودآوری کسبوکارها: شرکتهایی که به تجارت بینالمللی وابستهاند، ممکن است با افزایش هزینههای لجستیکی، سودآوری خود را از دست بدهند.
اگرچه اجتناب از GRI به طور کامل امکانپذیر نیست، اما میتوان با استفاده از راهکارهای علمی و عملیاتی، این هزینه را کاهش داد:
استفاده از تحلیل دادههای فصلی برای پیشبینی زمانهایی که GRI اعمال میشود، میتواند به برنامهریزی بهتر کمک کند. به عنوان مثال، در زمانهایی که تقاضای حمل بالاست (مانند فصل تعطیلات)، احتمال اعمال GRI بیشتر است.
انعقاد قراردادهای بلندمدت با خطوط کشتیرانی میتواند به ثبات نرخها کمک کند و شما را از تغییرات ناگهانی GRI مصون نگه دارد.
با بهینهسازی زنجیره تأمین و کاهش زمان تخلیه و بارگیری، میتوان هزینههای اضافی را کاهش داد. این امر نیازمند همکاری نزدیک با بنادر، شرکتهای حمل و نقل و گمرک است.
در برخی موارد، خطوط کشتیرانی منطقهای میتوانند گزینه بهتری برای حمل کالا باشند. با انتخاب این خطوط، ممکن است هزینه GRI کاهش یابد.
هزینه GRI یکی از چالشهای اصلی در حمل و نقل دریایی است که به دلیل عوامل مختلفی از جمله افزایش هزینههای سوخت، ازدحام در بنادر و تغییرات اقتصادی اعمال میشود. این هزینه تأثیر مستقیمی بر تجارت بینالمللی دارد و میتواند هزینههای کلی زنجیره تأمین را افزایش دهد. با این حال، با استفاده از راهکارهای علمی مانند تحلیل دادهها، برنامهریزی دقیق و انعقاد قراردادهای بلندمدت میتوان این هزینه را مدیریت کرد.
اگر به دنبال کاهش هزینههای حمل و نقل دریایی خود هستید، تیم تخصصی ما آماده ارائه راهکارهای حرفهای برای مدیریت هزینههای GRI و دیگر چالشهای حمل و نقل است. همین حالا با ما تماس بگیرید و از خدمات مشاورهای ما بهرهمند شوید!
برای دریافت اطلاعات بیشتر و مشاوره با در شرکت آریان تماس بگیرید تا همکاران ما شما را راهنمایی کنند
جهت استعلام قیمت و اطلاعات بیشتر همین حالا با ما تماس بگیرید
تلفن: 02188772294
واتس اپ: 09036817770
ایمیل: marketing@arianline.com
کانتینرها از جهت مالکیت به دو دسته تقسیم می شوند. به طور کلی کانتینرهای تحت مالکیت و یا اجاره شده توسط خط کشتیرانی، Carrier Owned Container یا به طور خلاصه COC نامیده می شود...
دموراژ (Demurrage) در حمل و نقل دریایی، جریمهای است که به صاحب کالا یا نماینده قانونی او، در صو...
هر کانتینری که برای حمل و نقل بین المللی استفاده می شود برای اطمینان از شرایط ایمن به یک پلاک CSC معتبر نیاز دارد....
شناورهای فیدر یا تغذیه کننده، کشتی های کوچک و با ظرفیت محدودی هستند که برای حمل کانتینر در مسیرهای کوتاه استفاده می شوند. ...
چارتر کشتی برای سفر دریایی (Voyage Charter) نوعی چارتر است که طی آن یک کشتی برای یک سفر خاص اجاره داده می شود. ...
تا به حال به این فکر کردهاید که چرا برخی از شرکتها برای حمل محمولههای خود از یک سند مهم به نام Switch Bill of Lading (SWBL) استفاده میکنند؟
بیمه حمل و نقل دریایی یکی از مهمترین اجزای مدیریت ریسک در تجارت بینالمللی است. این بیمه، خطراتی که ممکن است در طول حمل و نقل کالاها از طریق دریا به وجود آید را پوشش میدهد.
حملونقل فلهای نوعی از حمل و نقل دریایی است که به منظور انتقال کالاهای بدون بسته بندی و حجیم به صورت مستقیم در کشتیها انجام میشود. این نوع حمل، عموماً برای مواد خام، محصولات کشاورزی و مواد معدنی استفاده میشود.
حمل و نقل هوایی، یکی از تحولات شگرف قرن بیستم و آغاز قرن بیست و یکم بوده است. این روش حمل و نقل، مرزهای جغرافیایی را در هم شکست و جهان را به دهکدهای کوچک تبدیل کرد.
در دنیای امروز، ارتباطات تجاری بین کشورها اهمیت بیشتری نسبت به گذشته پیدا کرده است. کالاها از یک گوشه دنیا به گوشه دیگر ارسال میشوند و این جابجاییها به وسیله انواع روشهای حمل و نقل بینالمللی امکانپذیر است.
حملونقل زمینی از جمله روشهای متداول و انعطافپذیر برای انتقال کالاها در مسافتهای کوتاه و بلند است. این روش که از کامیونها، تریلرها و سایر وسایل نقلیه جادهای استفاده میکند، به دلیل دسترسی آسان و انعطافپذیری بالا، به یکی از ارکان اصلی زنجیره تامین جهانی تبدیل شده است.
Shipping Order یکی از اسناد کلیدی و ضروری در فرآیند صادرات کالا است. این سند نقش حیاتی در هماهنگی میان فرستنده، گیرنده، و شرکت حملونقل ایفا میکند و اطلاعات دقیقی از مشخصات محموله، مسیر حملونقل و شرایط حمل ارائه میدهد. تکمیل دقیق و صحیح این سند، پیششرطی برای جلوگیری از هرگونه مشکل یا تأخیر در فرآیند صادرات است. در این مقاله، به ضرورت استفاده از این سند، اجزای آن و نحوه تکمیل آن میپردازیم.
کارگو به معنای محمولهها و کالاهایی است که برای حمل و نقل، چه به صورت داخلی و چه بینالمللی، ارسال میشوند. این کالاها میتوانند شامل انواع محصولات تجاری، مواد خام، تجهیزات صنعتی، و حتی کالاهای شخصی باشند. اصطلاح «کارگو» عموماً برای محمولههایی که از طریق هوا، دریا، یا زمین جابجا میشوند، استفاده میگردد.
صادرات کالا به عنوان یکی از پایههای کلیدی تجارت بینالمللی، نقش چشمگیری در رشد اقتصادی کشورها دارد. با این حال، فرآیند صادرات نیز با چالشهای مختلفی همراه است که یکی از برجستهترین آنها، هزینههای بندری است. این هزینهها شامل پرداختهایی است که صادرکنندگان برای خدمات مرتبط با ارسال کالا از بندر متحمل میشوند، از جمله بارگیری، انبارداری، و تشریفات گمرکی. شناخت این هزینهها و عوامل موثر بر آنها میتواند به صادرکنندگان کمک کند تا برنامهریزی دقیقتری داشته باشند و ضمن کاهش هزینهها، رقابتپذیری خود را در بازارهای بینالمللی افزایش دهند.
حمل و نقل کانتینری به عنوان یکی از اصلیترین روشهای جابهجایی کالا در تجارت بینالمللی شناخته میشود. این روش به دلیل سرعت، امنیت و کارایی بالا، برای انتقال طیف گستردهای از محمولهها از جمله کالاهای صنعتی، مواد غذایی، تجهیزات پزشکی و محصولات مصرفی مورد استفاده قرار میگیرد.
Bulk و Break Bulk دو اصطلاحی هستند که گاهی به طور نادرست استفاده می شوند در حالی که این دو اصطلاح هرگز نمی توانند به جای یکدیگر به کار روند...
کانتینرها از اجزای اصلی حملونقل دریایی به شمار میروند که به صورت استاندارد برای جابجایی کالاها طراحی شدهاند. استفاده از کانتینرها باعث تسهیل بارگیری و تخلیه، کاهش خطر آسیب به کالاها و افزایش سرعت عملیات حملونقل میشود. هر کانتینر دارای ابعاد و ویژگیهای مشخصی است که برای حمل انواع مختلف کالاها مناسب است.
حمل کالاهای خطرناک، یکی از پیچیدهترین و حساسترین فعالیتها در صنعت حمل و نقل است. این کالاها به دلیل ماهیت خطرناک خود، نیازمند رعایت دقیق قوانین و مقررات بینالمللی و ملی هستند. هر گونه سهلانگاری در این زمینه میتواند عواقب جبرانناپذیری برای انسان، محیط زیست و اقتصاد داشته باشد.
مطابق پیش بینی ها در سال 2025 همانند سال 2024، بازار حمل و نقل دریایی جهانی با چالشهای جدید و پیچیدهای قرار خواهد گرفت. علیرغم برخی پیشبینیها مبنی بر کاهش فعالیتها در برخی مسیرها، انتظار میرود که نرخهای حمل و نقل همچنان بالا باقی بمانند.
حمل و نقل دریایی از دیرباز نقش محوری در تجارت جهانی ایفا کرده است. با توجه به حجم بالای تجارت بینالمللی، این روش حمل و نقل به عنوان یکی از مقرون به صرفهترین و کارآمدترین روشها برای جابجایی کالا شناخته میشود.
حملونقل دریایی کانتینری یکی از مهمترین ارکان تجارت جهانی محسوب میشود و بیش از 90 درصد از کالاهای تجاری در جهان از طریق دریا جابهجا میشوند. این روش به دلیل ظرفیت بالا، هزینههای کمتر نسبت به دیگر روشهای حملونقل و قابلیت حمل محمولههای متنوع، همواره انتخاب اول بسیاری از صادرکنندگان و واردکنندگان بوده است. استفاده از کانتینرهای استاندارد در این نوع حملونقل باعث سهولت در جابهجایی، امنیت بیشتر و کاهش هزینههای جانبی شده است. با این حال، انتخاب بین روشهای مختلف حملونقل کانتینری مانند FCL و LCL میتواند بر اساس نوع و حجم بار، تأثیرات متفاوتی بر هزینه و زمان داشته باشد.
در دنیای امروز که تجارت بینالمللی نقشی اساسی در اقتصاد جهانی ایفا میکند، صنعت کشتیرانی به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای حمل و نقل بینالمللی مطرح است. اما در این حوزه، انواع مختلفی از شرکتها فعالیت میکنند که هر کدام وظایف و خدمات متفاوتی ارائه میدهند. در این مقاله، به بررسی انواع شرکتهای کشتیرانی و تفاوت بین شرکتهای فورواردری و NVOCC خواهیم پرداخت.
در صنعت حملونقل دریایی، واحدهای استانداردی برای اندازهگیری ظرفیت کانتینرها و کشتیهای باری مورد استفاده قرار میگیرند. یکی از مهمترین این واحدها،TEU یا "واحد معادل بیست فوت" (Twenty-foot Equivalent Unit) است. این معیار نه تنها به تخمین ظرفیت کشتیها کمک میکند. بلکه در برنامهریزی لجستیکی، پایانههای بندری و زنجیره تأمین نیز نقشی اساسی دارد. در این مقاله به بررسی مفهوم TEU، کاربردهای آن، نحوه محاسبه، اهمیت آن در حملونقل دریایی و تأثیر آن بر زنجیره تأمین جهانی میپردازیم.
در دنیای تجارت بینالمللی، شناسایی و طبقهبندی کالاها یکی از مهمترین عوامل برای تسهیل فرآیندهای گمرکی و تجاری است. در این راستا، HS Code (Harmonized System Code) یا «سیستم هماهنگشده» نقش بسیار مهمی در دستهبندی کالاها دارد. در این مقاله، به بررسی کامل HS Code، ساختار آن، اهمیت، روشهای یافتن و کاربردهای آن در صنعت حملونقل و کشتیرانی میپردازیم.
حمل دریایی کانتینری یکی از مؤثرترین روشهای حمل و نقل بینالمللی است که بهصورت گستردهای برای انتقال کالاهای بزرگ و کوچک در سطح جهان استفاده میشود. این روش، به دلیل انعطافپذیری بالا، امنیت، و هزینه مقرونبهصرفه، توجه بسیاری از شرکتهای تجاری و تولیدکنندگان را به خود جلب کرده است.
واژه "فریت" از کلمه لاتین freight به معنای بار یا محموله گرفته شده است. در مفهوم عمومی، فریت بار به ارسال کالا از طریق روشهای مختلف حملونقل شامل هوایی، زمینی، دریایی و ریلی اشاره دارد. با این حال، در ایران این اصطلاح بیشتر به ارسال بارهای کوچک و خردهبار از طریق حملونقل هوایی اطلاق میشود. به عنوان مثال، مسافرانی که به دلیل محدودیتهای وزن بار در پرواز با اضافه بار مواجه هستند، میتوانند این اقلام را از طریق خدمات فریت بار ارسال کرده و در کشور مقصد دریافت کنند. این روش همچنین برای مهاجرانی که بخشی از اثاثیه منزل خود را به کشور جدید منتقل میکنند، بسیار مفید است.
حملونقل ریلی یکی از روشهای قدیمی و کارآمد برای جابجایی کالاها و مسافران است که از زمان انقلاب صنعتی به شکل گستردهتری بهکار گرفته شد. از آن زمان تاکنون، قطارها نقش کلیدی در توسعه صنعتی و اقتصادی کشورها داشتهاند و امروزه به یکی از ارکان مهم زنجیره تامین جهانی تبدیل شدهاند. با توجه به مزایای حملونقل ریلی در مقایسه با روشهای دیگر، این روش بهعنوان یک انتخاب اقتصادی و دوستدار محیط زیست در جهان شناخته میشود.
برای بسیاری از واردکنندگان، هزینههای بندری به معضلی تبدیل شده است که در لحظه ترخیص محموله نمایان میشود، بدون هیچ اطلاع قبلی و به طور معمول با هزینههای اضافی که بیشتر شبیه به یک تله مالی هستند. آیا شما هم تجربه این را داشتهاید که پس از پرداخت هزینهها، متوجه شوید که چیزی فراتر از آنچه تصور میکردید، از شما خواسته شده است؟ در این شرایط، دغدغههای مالی و عدم شفافیت ممکن است احساس استیصال و سردرگمی ایجاد کند.
حمل و نقل ترانشیپ به معنای انتقال کالاها از یک وسیله حمل (مانند کشتی) به وسیله حمل دیگر در یک بندر میانی برای ادامه مسیر به مقصد نهایی است. به عبارت دیگر، اگر کانتینری از یک کشور به کشور دیگری ارسال شود اما نیاز به توقف در بندر سوم برای انتقال به کشتی دیگر داشته باشد، این فرآیند ترانشیپ نامیده میشود.
در حملونقل بینالمللی، به ویژه در حمل دریایی، محاسبه هزینههای بندری برای خردهبار (LCL - Less than Container Load) یکی از مسائل مهمی است که تجار و شرکتهای حملونقل با آن روبهرو هستند. برخلاف بار کامل کانتینری (FCL - Full Container Load) که هزینه حمل آن بر اساس هر کانتینر مشخص میشود، در حمل خردهبار، محاسبه هزینهها پیچیدهتر است و به عوامل متعددی از جمله حجم و وزن کالا وابسته است. یکی از معیارهای اصلی در این محاسبه، CBM (Cubic Meter) یا متر مکعب است.
حملونقل دریایی یکی از اساسیترین روشهای جابهجایی کالا در تجارت بینالمللی است و کانتینرها نقش کلیدی در این فرآیند دارند. استانداردسازی ابعاد و ظرفیت کانتینرها باعث شده تا این وسیله حملونقل در سراسر دنیا برای کشتیها، قطارها و کامیونها قابل استفاده باشد. با توجه به نوع بار و نیاز تجار، انتخاب کانتینر مناسب اهمیت زیادی دارد. در این مقاله به بررسی دقیق وزن قابل بارگیری و ظرفیت حجمی انواع کانتینرها پرداختهایم.
در حمل و نقل بینالمللی مایعات، دو روش رایج برای جابهجایی بارهای مایع فلهای استفاده میشود: ایزوتانک و فلکسی تانکر. انتخاب بین این دو روش بستگی به نوع محموله، هزینههای حمل و نقل، شرایط ایمنی و ملاحظات زیستمحیطی دارد. در این مقاله، تفاوتهای ایزوتانک و فلکسی تانکر را بررسی کرده و مزایا و معایب هر یک را توضیح خواهیم داد.
در حملونقل بینالمللی و لجستیک، یکی از مفاهیم کلیدی برای تعیین فضای موردنیاز جهت حمل کالا،CBM است. CBM مخفف عبارت "Cubic Meter" یا متر مکعب بوده و معیاری استاندارد برای سنجش حجم کالاها محسوب میشود. این شاخص نه تنها برای برنامهریزی فضایی، بلکه برای تعیین هزینهها و روشهای حملونقل نیز اهمیت بالایی دارد. این مقاله با رویکردی علمی به تعریف CBM، روشهای محاسبه و کاربردهای آن میپردازد.
در دنیای پرشتاب تجارت بینالمللی، کوچکترین ناآگاهی نسبت به اصطلاحات یا فرآیندهای تخصصی میتواند مشکلات بزرگی را به وجود آورد. آیا تا به حال برای تحویل کالای خود در یک بندر خارجی به مشکل برخوردهاید و متوجه شدهاید که نبود یک سند خاص باعث تأخیر، جریمه یا حتی بازگشت کالا شده است؟ ندانستن مفهوم "تلکس ریلیز" (Telex Release) دقیقاً میتواند چنین پیامدهایی به همراه داشته باشد.
در دنیای حملونقل بینالمللی، وجود اسناد دقیق و منظم برای اطمینان از شفافیت و تسهیل فرآیندهای لجستیکی امری حیاتی است. در این میان، MBL (Master Bill of Lading) و HBL (House Bill of Lading) از جمله مهمترین اسناد مورد استفاده هستند که هر یک نقش خاصی در زنجیره حملونقل ایفا میکنند.
تجارت بینالمللی اغلب حول یک سند مهم میچرخد، گواهی مبدأ (COO) برای واردکنندگان، صادرکنندگان و شرکتهای حمل و نقل، چیزی فراتر از یک کار اداری است. گواهی مبدأ عامل کلیدی در تضمین حمل و نقل روان کانتینری، ترخیص بیدردسر از گمرک و رعایت مقررات تجارت جهانی است.
اینکوترمز (Incoterms) یا "شرایط تجارت بینالمللی" مجموعهای از قواعد استاندارد هستند که توسط اتاق بازرگانی بینالمللی (ICC) تنظیم شدهاند تا مسئولیتها، هزینهها و ریسکهای مرتبط با حملونقل کالا در معاملات بینالمللی را مشخص کنند. این مقررات برای جلوگیری از سوءتفاهمها و اختلافات میان خریداران و فروشندگان طراحی شدهاند و به عنوان یک زبان مشترک در تجارت جهانی عمل میکنند.