Voyage Chartering
چارتر کشتی برای سفر دریایی (Voyage Charter) نوعی چارتر است که طی آن یک کشتی برای یک سفر خاص اجاره داده می شود. در این قرارداد بنادر مبدا، مقصد و محدودیت های بار (در صورت وجود) توسط چارترکننده اعلام می شود. در قرارداد اجاره کشتی برای یک سفر دریایی، پرداخت هزینه سوخت، عملیات و هزینه های مربوط به خدمه بر عهده مالک کشتی است. علاوه بر این، مالک باید هزینه هایی مانند عملیات پهلوگیری و بارگیری را نیز بپردازد. همچنین هزینه هرگونه تجهیزات مورد استفاده نیز باید توسط مالک پرداخت شود. در این نوع قرارداد مالک کشتی نسبت به قراردادهای زمانی هزینه بیشتری از چارتر کننده دریافت می کنند. در مجموع چارترکنندگان، چارترهای سفری را برای حمل دریایی یک محموله با وجود هزینه بیشتر ترجیح می دهند. چرا که حمل فقط برای یک محموله و یک مرتبه انجام می گیرد و چارترکننده قرارداد طولانی مدت برای تامین با طرف دیگر ندارند.
پرداخت هزینه چارترهای سفری به دو روش، به ازای هر تن (per-ton basis) یا به صورت یکجا (lump-sum basis) انجام می شود. در روش اول هزینه چارتر به ازای هر تن بار حمل شده در کشتی به مالک پرداخت می شود. این حالت در مواردی ترجیح داده می شود که وزن بار به طور قابل توجهی کمتر از حداکثر تناژ ناخالص کشتی باشد. از سوی دیگر، هنگامی که وزن بیشتری از محموله حمل می شود، توصیه می شود که از روش پرداخت به صورت یکجا استفاده شود. مالک کشتی باید اطمینان حاصل کند که تناژ حمل شده در کشتی در محدوده قابل قبول قرار دارد.
همچنین در این نوع قراردادها برخی اصطلاحات مهم مورد استفاده قرار می گیرند که قوانین زمان بندی را در طول مدت قرارداد تبیین می کنند. یکی از این اصطلاحات، Laytime است. Laytime به زمانی اطلاق می شود که چارتر کننده اجازه دارد، مراحل بارگیری و تخلیه را در بندر تکمیل کند. از آنجا که مالک عوارض و هزینه های پهلوگیری را می پردازد، انتظار دارد که چارتر کننده در انجام آن شتاب کند. در صورتی که اجاره کننده از مدت زمان مقرر در قرارداد فراتر رود، موظف به پرداخت جریمه ای است که تحت عنوان دموراژ شناخته می شود. از سوی دیگر، اگر کشتی بتواند عملیات بارگیری و تخلیه را قبل از زمان مقرر به اتمام برساند، چارتر کننده می تواند مبلغ هزینه اعزام از بندر را از مالک مطالبه کند. این مورد اغلب به عنوان انگیزه ای برای چارترکنندگان برای اتمام عملیات بندر در اسرع وقت تلقی می شود.