تفاوت کانتینرهای SOC و COC
کانتینرها از جهت مالکیت به دو دسته تقسیم می شوند. به طور کلی کانتینرهای تحت مالکیت و یا اجاره شده توسط خط کشتیرانی، Carrier Owned Container یا به طور خلاصه COC نامیده می شود...
تاریخ انتشار: 2025/02/25
اینکوترمز (Incoterms) یا "شرایط تجارت بینالمللی" مجموعهای از قواعد استاندارد هستند که توسط اتاق بازرگانی بینالمللی (ICC) تنظیم شدهاند تا مسئولیتها، هزینهها و ریسکهای مرتبط با حملونقل کالا در معاملات بینالمللی را مشخص کنند. این مقررات برای جلوگیری از سوءتفاهمها و اختلافات میان خریداران و فروشندگان طراحی شدهاند و به عنوان یک زبان مشترک در تجارت جهانی عمل میکنند.
اولین نسخه اینکوترمز در سال 1936 منتشر شد و از آن زمان تاکنون چندین بار مورد بازبینی قرار گرفته است تا با تغییرات اقتصادی و نیازهای جدید تجارت بینالملل هماهنگ شود. آخرین نسخه اینکوترمز که در سال 2020 منتشر شد، شامل بهروزرسانیهایی در نحوه تخصیص هزینهها، مسئولیتها و روشهای حملونقل است.
اینکوترمز نقش کلیدی در تعیین وظایف هر یک از طرفین در قراردادهای بینالمللی دارد. استفاده از این مقررات باعث میشود که:
اینکوترمز به دو گروه اصلی تقسیم میشود:
اصطلاحات قابل استفاده برای تمام روشهای حملونقل
اصطلاحات ویژه حملونقل دریایی و آبی
1.اصطلاحات قابل استفاده برای تمام روشهای حملونقل
این دسته شامل شرایطی است که برای تمامی روشهای حمل، از جمله حملونقل جادهای، ریلی، هوایی و دریایی، کاربرد دارند:
EXW (Ex Works): تحویل در محل فروشنده
فروشنده کالا را در محل تولید یا انبار خود در اختیار خریدار قرار میدهد.
خریدار مسئول تمام هزینههای حملونقل، بیمه، ترخیص و ریسکهای مرتبط است.
این شرایط برای فروشندگانی مناسب است که میخواهند کمترین مسئولیت را در تحویل کالا داشته باشند.
FCA (Free Carrier): تحویل به حملکننده
فروشنده کالا را به حملکنندهای که خریدار تعیین میکند، تحویل میدهد.
خریدار از این نقطه به بعد مسئول هزینههای حمل و بیمه است.
این روش انعطافپذیری بیشتری در انتخاب روش حملونقل فراهم میکند.
CPT (Carriage Paid To): کرایه حمل پرداختشده تا مقصد
فروشنده هزینه حمل کالا تا مقصد مشخصشده را پرداخت میکند.
ریسک از لحظه تحویل به حملکننده به خریدار منتقل میشود.
مناسب برای زمانی که خریدار نمیخواهد مستقیماً با شرکتهای حملونقل تعامل کند.
CIP (Carriage and Insurance Paid To): کرایه و بیمه پرداختشده تا مقصد
مشابه CPT است، با این تفاوت که فروشنده موظف به پرداخت بیمه نیز هست.
حداقل سطح پوشش بیمه باید مطابق با شرایط اینکوترمز 2020 باشد.
DAP (Delivered at Place): تحویل در محل مقصد
فروشنده مسئول حمل کالا تا محل تعیینشده توسط خریدار است.
خریدار باید هزینههای ترخیص و عوارض گمرکی را بپردازد.
مناسب برای زمانی که فروشنده میخواهد کنترل بیشتری بر فرآیند حمل داشته باشد.
DPU (Delivered at Place Unloaded): تحویل در مقصد (تخلیهشده)
فروشنده کالا را حمل کرده و در مقصد مشخصشده تخلیه میکند.
خریدار هزینههای گمرکی و مالیات را بر عهده دارد.
این اصطلاح برای مواردی مناسب است که نیاز به حملونقل چندمرحلهای باشد.
DDP (Delivered Duty Paid): تحویل با پرداخت حقوق و عوارض گمرکی
فروشنده مسئول تمام هزینهها، از جمله گمرک و مالیات، تا محل خریدار است.
برای خریدار بسیار راحت است اما برای فروشنده تعهدات مالی و قانونی زیادی دارد.
2. اصطلاحات ویژه حملونقل دریایی و آبی
این گروه شامل شرایطی است که بهطور خاص برای حملونقل دریایی و آبی مناسب است:
FAS (Free Alongside Ship): تحویل در کنار کشتی
فروشنده کالا را در کنار کشتی در بندر مشخصشده تحویل میدهد.
از این لحظه به بعد، خریدار مسئولیت حملونقل و هزینههای مرتبط را دارد.
مناسب برای کالاهایی که نیاز به بارگیری مستقیم در کشتی دارند.
FOB (Free On Board): تحویل روی عرشه کشتی
فروشنده کالا را بر روی عرشه کشتی تحویل میدهد.
خریدار مسئول حملونقل و بیمه است.
یکی از پرکاربردترین شرایط در حملونقل دریایی است.
CFR (Cost and Freight): هزینه و کرایه حمل تا مقصد
فروشنده هزینههای حمل را پرداخت میکند اما ریسک پس از بارگیری به خریدار منتقل میشود.
مناسب برای زمانی که خریدار میخواهد مسئولیت بیمه را خود بر عهده بگیرد.
CIF (Cost, Insurance and Freight): هزینه، بیمه و کرایه حمل تا مقصد
مشابه CFR است، اما فروشنده موظف به تأمین بیمه نیز هست.
برای زمانی مناسب است که خریدار بخواهد بیمه کالا توسط فروشنده پرداخت شود.
اینکوترمز | هزینه حملونقل | بیمه | ترخیص صادراتی | ترخیص وارداتی | تحویل کالا |
EXW | خریدار | خریدار | خریدار | خریدار | محل فروشنده |
FCA | خریدار | خریدار | فروشنده | خریدار | نقطه تعیینشده |
CPT | فروشنده | خریدار | فروشنده | خریدار | مقصد حمل |
CIP | فروشنده | فروشنده | فروشنده | خریدار | مقصد حمل |
DAP | فروشنده | فروشنده | فروشنده | خریدار | مقصد تعیینشده |
DPU | فروشنده | فروشنده | فروشنده | خریدار | مقصد و تخلیهشده |
DDP | فروشنده | فروشنده | فروشنده | فروشنده | مقصد خریدار |
FOB | خریدار | خریدار | فروشنده | خریدار | روی عرشه کشتی |
CFR | فروشنده | خریدار | فروشنده | خریدار | بندر مقصد |
CIF | فروشنده | فروشنده | فروشنده | خریدار | بندر مقصد |
اینکوترمز نقش حیاتی در تجارت بینالملل دارد و آگاهی از تفاوتهای آن به خریداران و فروشندگان کمک میکند تا قراردادهای بهتری تنظیم کنند.
اگر به دنبال مشاوره تخصصی در مورد حمل و نقل دریایی هستید، کارشناسان کشتیرانی آریان آماده ارائه خدمات و راهنمایی به شما هستند!
تلفن: 02188772294
واتس اپ: 09036817770
ایمیل: marketing@arianline.com
کانتینرها از جهت مالکیت به دو دسته تقسیم می شوند. به طور کلی کانتینرهای تحت مالکیت و یا اجاره شده توسط خط کشتیرانی، Carrier Owned Container یا به طور خلاصه COC نامیده می شود...
دموراژ (Demurrage) در حمل و نقل دریایی، جریمهای است که به صاحب کالا یا نماینده قانونی او، در صو...
هر کانتینری که برای حمل و نقل بین المللی استفاده می شود برای اطمینان از شرایط ایمن به یک پلاک CSC معتبر نیاز دارد....
شناورهای فیدر یا تغذیه کننده، کشتی های کوچک و با ظرفیت محدودی هستند که برای حمل کانتینر در مسیرهای کوتاه استفاده می شوند. ...
چارتر کشتی برای سفر دریایی (Voyage Charter) نوعی چارتر است که طی آن یک کشتی برای یک سفر خاص اجاره داده می شود. ...
تا به حال به این فکر کردهاید که چرا برخی از شرکتها برای حمل محمولههای خود از یک سند مهم به نام Switch Bill of Lading (SWBL) استفاده میکنند؟
بیمه حمل و نقل دریایی یکی از مهمترین اجزای مدیریت ریسک در تجارت بینالمللی است. این بیمه، خطراتی که ممکن است در طول حمل و نقل کالاها از طریق دریا به وجود آید را پوشش میدهد.
حملونقل فلهای نوعی از حمل و نقل دریایی است که به منظور انتقال کالاهای بدون بسته بندی و حجیم به صورت مستقیم در کشتیها انجام میشود. این نوع حمل، عموماً برای مواد خام، محصولات کشاورزی و مواد معدنی استفاده میشود.
حمل و نقل هوایی، یکی از تحولات شگرف قرن بیستم و آغاز قرن بیست و یکم بوده است. این روش حمل و نقل، مرزهای جغرافیایی را در هم شکست و جهان را به دهکدهای کوچک تبدیل کرد.
در دنیای امروز، ارتباطات تجاری بین کشورها اهمیت بیشتری نسبت به گذشته پیدا کرده است. کالاها از یک گوشه دنیا به گوشه دیگر ارسال میشوند و این جابجاییها به وسیله انواع روشهای حمل و نقل بینالمللی امکانپذیر است.
حملونقل زمینی از جمله روشهای متداول و انعطافپذیر برای انتقال کالاها در مسافتهای کوتاه و بلند است. این روش که از کامیونها، تریلرها و سایر وسایل نقلیه جادهای استفاده میکند، به دلیل دسترسی آسان و انعطافپذیری بالا، به یکی از ارکان اصلی زنجیره تامین جهانی تبدیل شده است.
Shipping Order یکی از اسناد کلیدی و ضروری در فرآیند صادرات کالا است. این سند نقش حیاتی در هماهنگی میان فرستنده، گیرنده، و شرکت حملونقل ایفا میکند و اطلاعات دقیقی از مشخصات محموله، مسیر حملونقل و شرایط حمل ارائه میدهد. تکمیل دقیق و صحیح این سند، پیششرطی برای جلوگیری از هرگونه مشکل یا تأخیر در فرآیند صادرات است. در این مقاله، به ضرورت استفاده از این سند، اجزای آن و نحوه تکمیل آن میپردازیم.
کارگو به معنای محمولهها و کالاهایی است که برای حمل و نقل، چه به صورت داخلی و چه بینالمللی، ارسال میشوند. این کالاها میتوانند شامل انواع محصولات تجاری، مواد خام، تجهیزات صنعتی، و حتی کالاهای شخصی باشند. اصطلاح «کارگو» عموماً برای محمولههایی که از طریق هوا، دریا، یا زمین جابجا میشوند، استفاده میگردد.
صادرات کالا به عنوان یکی از پایههای کلیدی تجارت بینالمللی، نقش چشمگیری در رشد اقتصادی کشورها دارد. با این حال، فرآیند صادرات نیز با چالشهای مختلفی همراه است که یکی از برجستهترین آنها، هزینههای بندری است. این هزینهها شامل پرداختهایی است که صادرکنندگان برای خدمات مرتبط با ارسال کالا از بندر متحمل میشوند، از جمله بارگیری، انبارداری، و تشریفات گمرکی. شناخت این هزینهها و عوامل موثر بر آنها میتواند به صادرکنندگان کمک کند تا برنامهریزی دقیقتری داشته باشند و ضمن کاهش هزینهها، رقابتپذیری خود را در بازارهای بینالمللی افزایش دهند.
حمل و نقل کانتینری به عنوان یکی از اصلیترین روشهای جابهجایی کالا در تجارت بینالمللی شناخته میشود. این روش به دلیل سرعت، امنیت و کارایی بالا، برای انتقال طیف گستردهای از محمولهها از جمله کالاهای صنعتی، مواد غذایی، تجهیزات پزشکی و محصولات مصرفی مورد استفاده قرار میگیرد.
Bulk و Break Bulk دو اصطلاحی هستند که گاهی به طور نادرست استفاده می شوند در حالی که این دو اصطلاح هرگز نمی توانند به جای یکدیگر به کار روند...
کانتینرها از اجزای اصلی حملونقل دریایی به شمار میروند که به صورت استاندارد برای جابجایی کالاها طراحی شدهاند. استفاده از کانتینرها باعث تسهیل بارگیری و تخلیه، کاهش خطر آسیب به کالاها و افزایش سرعت عملیات حملونقل میشود. هر کانتینر دارای ابعاد و ویژگیهای مشخصی است که برای حمل انواع مختلف کالاها مناسب است.
حمل کالاهای خطرناک، یکی از پیچیدهترین و حساسترین فعالیتها در صنعت حمل و نقل است. این کالاها به دلیل ماهیت خطرناک خود، نیازمند رعایت دقیق قوانین و مقررات بینالمللی و ملی هستند. هر گونه سهلانگاری در این زمینه میتواند عواقب جبرانناپذیری برای انسان، محیط زیست و اقتصاد داشته باشد.
مطابق پیش بینی ها در سال 2025 همانند سال 2024، بازار حمل و نقل دریایی جهانی با چالشهای جدید و پیچیدهای قرار خواهد گرفت. علیرغم برخی پیشبینیها مبنی بر کاهش فعالیتها در برخی مسیرها، انتظار میرود که نرخهای حمل و نقل همچنان بالا باقی بمانند.
حمل و نقل دریایی از دیرباز نقش محوری در تجارت جهانی ایفا کرده است. با توجه به حجم بالای تجارت بینالمللی، این روش حمل و نقل به عنوان یکی از مقرون به صرفهترین و کارآمدترین روشها برای جابجایی کالا شناخته میشود.
حملونقل دریایی کانتینری یکی از مهمترین ارکان تجارت جهانی محسوب میشود و بیش از 90 درصد از کالاهای تجاری در جهان از طریق دریا جابهجا میشوند. این روش به دلیل ظرفیت بالا، هزینههای کمتر نسبت به دیگر روشهای حملونقل و قابلیت حمل محمولههای متنوع، همواره انتخاب اول بسیاری از صادرکنندگان و واردکنندگان بوده است. استفاده از کانتینرهای استاندارد در این نوع حملونقل باعث سهولت در جابهجایی، امنیت بیشتر و کاهش هزینههای جانبی شده است. با این حال، انتخاب بین روشهای مختلف حملونقل کانتینری مانند FCL و LCL میتواند بر اساس نوع و حجم بار، تأثیرات متفاوتی بر هزینه و زمان داشته باشد.
در دنیای امروز که تجارت بینالمللی نقشی اساسی در اقتصاد جهانی ایفا میکند، صنعت کشتیرانی به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای حمل و نقل بینالمللی مطرح است. اما در این حوزه، انواع مختلفی از شرکتها فعالیت میکنند که هر کدام وظایف و خدمات متفاوتی ارائه میدهند. در این مقاله، به بررسی انواع شرکتهای کشتیرانی و تفاوت بین شرکتهای فورواردری و NVOCC خواهیم پرداخت.
GRI (General Rate Increase) یا افزایش عمومی نرخ، هزینه ی مازادی بر کرایه حمل است که از سوی خطوط کشتیرانی به صاحبان محموله اعمال میشود...
در صنعت حملونقل دریایی، واحدهای استانداردی برای اندازهگیری ظرفیت کانتینرها و کشتیهای باری مورد استفاده قرار میگیرند. یکی از مهمترین این واحدها،TEU یا "واحد معادل بیست فوت" (Twenty-foot Equivalent Unit) است. این معیار نه تنها به تخمین ظرفیت کشتیها کمک میکند. بلکه در برنامهریزی لجستیکی، پایانههای بندری و زنجیره تأمین نیز نقشی اساسی دارد. در این مقاله به بررسی مفهوم TEU، کاربردهای آن، نحوه محاسبه، اهمیت آن در حملونقل دریایی و تأثیر آن بر زنجیره تأمین جهانی میپردازیم.
در دنیای تجارت بینالمللی، شناسایی و طبقهبندی کالاها یکی از مهمترین عوامل برای تسهیل فرآیندهای گمرکی و تجاری است. در این راستا، HS Code (Harmonized System Code) یا «سیستم هماهنگشده» نقش بسیار مهمی در دستهبندی کالاها دارد. در این مقاله، به بررسی کامل HS Code، ساختار آن، اهمیت، روشهای یافتن و کاربردهای آن در صنعت حملونقل و کشتیرانی میپردازیم.
حمل دریایی کانتینری یکی از مؤثرترین روشهای حمل و نقل بینالمللی است که بهصورت گستردهای برای انتقال کالاهای بزرگ و کوچک در سطح جهان استفاده میشود. این روش، به دلیل انعطافپذیری بالا، امنیت، و هزینه مقرونبهصرفه، توجه بسیاری از شرکتهای تجاری و تولیدکنندگان را به خود جلب کرده است.
واژه "فریت" از کلمه لاتین freight به معنای بار یا محموله گرفته شده است. در مفهوم عمومی، فریت بار به ارسال کالا از طریق روشهای مختلف حملونقل شامل هوایی، زمینی، دریایی و ریلی اشاره دارد. با این حال، در ایران این اصطلاح بیشتر به ارسال بارهای کوچک و خردهبار از طریق حملونقل هوایی اطلاق میشود. به عنوان مثال، مسافرانی که به دلیل محدودیتهای وزن بار در پرواز با اضافه بار مواجه هستند، میتوانند این اقلام را از طریق خدمات فریت بار ارسال کرده و در کشور مقصد دریافت کنند. این روش همچنین برای مهاجرانی که بخشی از اثاثیه منزل خود را به کشور جدید منتقل میکنند، بسیار مفید است.
حملونقل ریلی یکی از روشهای قدیمی و کارآمد برای جابجایی کالاها و مسافران است که از زمان انقلاب صنعتی به شکل گستردهتری بهکار گرفته شد. از آن زمان تاکنون، قطارها نقش کلیدی در توسعه صنعتی و اقتصادی کشورها داشتهاند و امروزه به یکی از ارکان مهم زنجیره تامین جهانی تبدیل شدهاند. با توجه به مزایای حملونقل ریلی در مقایسه با روشهای دیگر، این روش بهعنوان یک انتخاب اقتصادی و دوستدار محیط زیست در جهان شناخته میشود.
برای بسیاری از واردکنندگان، هزینههای بندری به معضلی تبدیل شده است که در لحظه ترخیص محموله نمایان میشود، بدون هیچ اطلاع قبلی و به طور معمول با هزینههای اضافی که بیشتر شبیه به یک تله مالی هستند. آیا شما هم تجربه این را داشتهاید که پس از پرداخت هزینهها، متوجه شوید که چیزی فراتر از آنچه تصور میکردید، از شما خواسته شده است؟ در این شرایط، دغدغههای مالی و عدم شفافیت ممکن است احساس استیصال و سردرگمی ایجاد کند.
حمل و نقل ترانشیپ به معنای انتقال کالاها از یک وسیله حمل (مانند کشتی) به وسیله حمل دیگر در یک بندر میانی برای ادامه مسیر به مقصد نهایی است. به عبارت دیگر، اگر کانتینری از یک کشور به کشور دیگری ارسال شود اما نیاز به توقف در بندر سوم برای انتقال به کشتی دیگر داشته باشد، این فرآیند ترانشیپ نامیده میشود.
در حملونقل بینالمللی، به ویژه در حمل دریایی، محاسبه هزینههای بندری برای خردهبار (LCL - Less than Container Load) یکی از مسائل مهمی است که تجار و شرکتهای حملونقل با آن روبهرو هستند. برخلاف بار کامل کانتینری (FCL - Full Container Load) که هزینه حمل آن بر اساس هر کانتینر مشخص میشود، در حمل خردهبار، محاسبه هزینهها پیچیدهتر است و به عوامل متعددی از جمله حجم و وزن کالا وابسته است. یکی از معیارهای اصلی در این محاسبه، CBM (Cubic Meter) یا متر مکعب است.
حملونقل دریایی یکی از اساسیترین روشهای جابهجایی کالا در تجارت بینالمللی است و کانتینرها نقش کلیدی در این فرآیند دارند. استانداردسازی ابعاد و ظرفیت کانتینرها باعث شده تا این وسیله حملونقل در سراسر دنیا برای کشتیها، قطارها و کامیونها قابل استفاده باشد. با توجه به نوع بار و نیاز تجار، انتخاب کانتینر مناسب اهمیت زیادی دارد. در این مقاله به بررسی دقیق وزن قابل بارگیری و ظرفیت حجمی انواع کانتینرها پرداختهایم.
در حمل و نقل بینالمللی مایعات، دو روش رایج برای جابهجایی بارهای مایع فلهای استفاده میشود: ایزوتانک و فلکسی تانکر. انتخاب بین این دو روش بستگی به نوع محموله، هزینههای حمل و نقل، شرایط ایمنی و ملاحظات زیستمحیطی دارد. در این مقاله، تفاوتهای ایزوتانک و فلکسی تانکر را بررسی کرده و مزایا و معایب هر یک را توضیح خواهیم داد.
در حملونقل بینالمللی و لجستیک، یکی از مفاهیم کلیدی برای تعیین فضای موردنیاز جهت حمل کالا،CBM است. CBM مخفف عبارت "Cubic Meter" یا متر مکعب بوده و معیاری استاندارد برای سنجش حجم کالاها محسوب میشود. این شاخص نه تنها برای برنامهریزی فضایی، بلکه برای تعیین هزینهها و روشهای حملونقل نیز اهمیت بالایی دارد. این مقاله با رویکردی علمی به تعریف CBM، روشهای محاسبه و کاربردهای آن میپردازد.
در دنیای پرشتاب تجارت بینالمللی، کوچکترین ناآگاهی نسبت به اصطلاحات یا فرآیندهای تخصصی میتواند مشکلات بزرگی را به وجود آورد. آیا تا به حال برای تحویل کالای خود در یک بندر خارجی به مشکل برخوردهاید و متوجه شدهاید که نبود یک سند خاص باعث تأخیر، جریمه یا حتی بازگشت کالا شده است؟ ندانستن مفهوم "تلکس ریلیز" (Telex Release) دقیقاً میتواند چنین پیامدهایی به همراه داشته باشد.
در دنیای حملونقل بینالمللی، وجود اسناد دقیق و منظم برای اطمینان از شفافیت و تسهیل فرآیندهای لجستیکی امری حیاتی است. در این میان، MBL (Master Bill of Lading) و HBL (House Bill of Lading) از جمله مهمترین اسناد مورد استفاده هستند که هر یک نقش خاصی در زنجیره حملونقل ایفا میکنند.
تجارت بینالمللی اغلب حول یک سند مهم میچرخد، گواهی مبدأ (COO) برای واردکنندگان، صادرکنندگان و شرکتهای حمل و نقل، چیزی فراتر از یک کار اداری است. گواهی مبدأ عامل کلیدی در تضمین حمل و نقل روان کانتینری، ترخیص بیدردسر از گمرک و رعایت مقررات تجارت جهانی است.